Margir aðferðir-sérstaklega lögreglu þær sem tengjast leit, hald, og yfirheyrslur yfir grun-samræmi úrskurði bandaríska Hæstaréttar og aðrir dómstólar um kæru. Úrskurðir sem hafa sérstaklega áhrif lögreglustarfa eru þau sem eiga að vernda rétt til einkalífs, tjáningarfrelsi, friðsöm samkoma, ráðgjöf, frelsi frá handahófskennt leit og hald og forðast selfincrimination.
Í sumum tilvikum, svo sem útgöngubann brot af seiðum eða tilteknum tegundum ólöglegra kynferðislega hegðun, getur lögregla telur að handtöku væri unwarranted eða árangurslaus. Stundum samfélagið sjálft styður ekki strangar löggæslu í tilvikum sem fela seiði eða reglugerð um siðferði. Í málum sem varða vændi, fjárhættuspil, eiturlyfjum nota, brot á áfengi lögum eða extortion, löglegur sönnunargögn til að réttlæta handtöku getur verið mjög erfitt að safna.
Lögreglan má kallast á að framfylgja mjög óvinsæll lögum, annaðhvort leiklist gegn hegðun eða aðstæður að samfélagið samþykkir eða vernda þá hún andæfir. Þau kunna að hafa til að takast hegðun eða aðstæður sem mjög brjóta samfélagið en ekki eru greinilega ólöglegt eða óreglulega. Dæmi hafa ma verkföll, mótmæli og sýnikennslu. Lögreglan verður oft að vega hugsanlega ógn við samfélagið, sjá opinber viðbrögð, og túlka lög sem kunna að eiga.
Það er almennt viðurkennt að lögreglan hefur heimild til að beita valdi þegar nauðsynlegar við framkvæmd fullnustu þeirra og vernd skyldur. Lögreglumenn skulu ákveða hvenær valdbeiting er réttlætanlegt og hversu mikið afl er viðeigandi. Notkun of miklu afli er þekkt sem lögregluofbeldi. Þó lögregluofbeldi hefur verið skilgreind sem alvarleg vandamál síðan 1960, í 1990 a tala af mjög kynna dómsmálum lögregluofbeldi aukinni vitund almennings um málið.
