Árið 2007, a lið af rannsóknarmaður við Max Planck Institute uppgötvaði hvað þeir kalla a " forvitni gen " í hinu mikla Tit Songbird. Þetta gen, sem Drd4 gen, er ábyrgur fyrir að búa viðtaka fyrir taugaboðefnisins dópamíns. Fuglar birta sameiginlega breytingu á geni sýndi meiri tilhneigingu til að heimsækja ný svæði og kanna framandi hluti sett í búrum sínum. [Heimild: Max Planck Institute]
Animals hafa lengi verið þekkt til að sýna eigin gerðir þeirra forvitni , eins og rottur kanna ný svæði á völundarhús án væntinga mat eða umbun og prímata, sem læra að opna glugga á búr til að fá kíkja á hvað er að gerast úti í rannsóknir Lab. Þó þessi hegðun ekki passa skilgreiningu manna eiginleiki forvitni, því að " forvitni gen " í góðu fuglum Tit tengjast dópamíns er verulegur.
Í heilann, forvitni okkar er meðhöndluð líkt öðrum ánægjulegri starfsemi eins og að borða. Þegar við stunda virkan nýjar upplýsingar í gegnum forvitni okkar, við erum verðlaunaður með flóð af ánægju örvandi efna dópamíns.
Auk þess að verðlaun kerfi, önnur svæði heilans gegna hlutverki í forvitni eins og heilbrigður . Það virðist sem svæði tileinkað vinnsluminni í prefrontal heilaberki leyfa okkur að greina á milli nýrra og áður fengið áreiti. Eftir allt saman, hvernig gætum við hafa annað en forvitni ef við gætum ekki viðurkenna það sem við höfum þegar upp koma? Það lítur út eins miðbæ mest ábyrgur fyrir skilningi okkar á forvitni er á dentate gyrus, hluti af hippocampus heilans.
Árið 2009, vísindamenn uppgötvað að auka tjáningu próteinsins sem hefur samskipti við dópamíns í dentate gyrus aukist verulega forvitinn hegðun dýra [Heimild: PhysOrg]. Aftur, dópamín virðist gegna mikilvægu hlutverki í forvitni.
Nákvæmlega hvernig það hlutverk fer fram, og hvaða aðra þætti af forvitni er afhjúpa enn ráðgáta. Vegna forvitni er talin drifkrafturinn vísindalegum forvitni, það er nokkuð viss um veðmál að það mun að lokum leiða vísindamenn að öðlast fullan skilning á sjálfu sér.
