Dýpra inn Atom
uppgötvun sanna eðli frumeindarinnar er hófst árið 1897 þegar breska eðlisfræðingur Joseph John Thompson komst að atóm innihalda léttur, neikvætt hlaðnar agnir. Thompson kenningu að þessar agnir-rafeindir-voru festar í jákvætt hlaðna kúlu inniheldur mest af massa atóms er (magn efnis).
Árið 1911, verk annars breska eðlisfræðingnum, Ernest Rutherford, leiddi til betri sýn á atóm. Rutherford rekinn alfa agnir (helíum atóm nakta rafeinda þeirra) á þynnur af gulli filmu og komist að því að flestir af ögnunum í gegnum þynnuna en sumir voru sveigðir. Frá þessari uppgötvun, Rutherford að þeirri niðurstöðu að hið mikla Jákvæði hlutinn atóms er látinn þykkna í mjög litlu miðlæga kjarnanum. Rafeindir, sagði hann, hring kjarnann á ógnarhraða, þannig mikla autt pláss í kringum kjarnann.
Eðlisfræðingar áfram að þróa viðhorf sín frumeindarinnar. Árið 1913, danska kenningasmiður Niels Bohr kenningu að rafeindir atóms eru bundin við ákveðnar skeljar eða orbits, um kjarna, hugmynd sem var síðar staðfest og hreinsaður. Á næsta ári, Rutherford lagði til að róteind, gegnheill, jákvætt hlaðin ögn sem hafði fundist í 1902, verður að vera hluti af kjarnanum. Og árið 1932, annar breskur vísindamaður, James Chadwick, komist að því að kjarninn inniheldur einnig aðrar agnir með massa nálægt því róteind en án rafhleðslu. Þessar hlutlaus agnir voru kallaður nifteindir.
Um skeið var subatomic heimurinn horfði nógu einfalt, með aðeins þremur helstu hlutum-rafeinda, róteinda og nifteinda-þarf að gera atóm. En eins og eðlisfræðingar fljótt lært, þeir höfðu aðeins farnir að skilja hvernig efni er smíðuð. Frekari tilraunir með vél kallast ögn eldsneytisgjöf, sem skellur geislar agna saman eða í kyrrstöðu kjarna, sýndi að atóm væru alveg flóknar.
Ögn Eldsneytisgjöf-atóm Smashers
Ögn eldsneytisgjöf, sem getur verið hugsun af eins risastór smásjár fær að skyggnast djúpt inn í atóm, nota rafmagns herlið til að auka róteinda eð
